Carla de Bruyn Jansen
Genomineerde voor de Trainer van het Jaar: Carla de Bruyn Jansen.
Trainer, cultuuronderzoeker, spreker en adviseur. Mijn aandachtsgebieden zijn agressie, grensoverschrijdend gedrag, sociale en psychologische veiligheid.
Het hoort er niet bij. Agressie in de zorg. Gewoon níet. Dit elke hulpverlener (en organisatie) tot in de vezels duidelijk maken: Dát is mijn missie.
Als dochter van een politiecommissaris en een ambulanceverpleegkundige ben ik al jong geïnteresseerd in het thema zorg en veiligheid. Iets met een paplepel zeg maar of genen, dat kan ook. Ik werkte zelf als ggz gespecialiseerd verpleegkundige op verschillende opname - en crisisafdelingen. Ik kreeg hier te maken met de nodige agressie-incidenten en dwang- en dranginterventies, en hier begon voor mij de zoektocht om de zorg veiliger te maken. Voor álle betrokkenen.
Na het ontwikkelen en vervullen van een nieuwe functie binnen een grote ggz-organisatie op het gebied van zorg en veiligheid (risico-coördinator), zet ik nu als zelfstandige mijn kennis en kunde in. Voornamelijk als trainer, maar ook als adviseur, spreker en cultuuronderzoeker. Juist die combinatie maakt dat ik mijn missie om de zorg of werkplek veiliger te maken, integraal kan benaderen.
De impact die je als trainer kan hebben op iemands leerproces of ontwikkeling vind ik machtig mooi en zeer indrukwekkend, maar ook een grote verantwoordelijkheid. En soms ook heel nietig, omdat training pas werkt als het een onderdeel is van een groter geheel. Vooral als het gaat over veiligheid en veilig voelen.
Ik sta graag voor een groep, maak naast kennis veel gebruik van mijn eigen ervaringen, humor en inzichten, maar ben me constant bewust van het feit dat het niet om mij gaat. Toch weet ik dat juist eigen kwetsbaarheid, ervaringen waar van geleerd kan worden en dingen benoemen die benoemd moeten of mogen worden, bijdraagt aan veiligheid én het kunnen aanpakken van dat wat we willen leren. Dit geldt wat mij betreft ook voor buiten het ‘leslokaal’.
Trainer, cultuuronderzoeker, spreker en adviseur. Mijn aandachtsgebieden zijn agressie, grensoverschrijdend gedrag, sociale en psychologische veiligheid.
Het hoort er niet bij. Agressie in de zorg. Gewoon níet. Dit elke hulpverlener (en organisatie) tot in de vezels duidelijk maken: Dát is mijn missie.
Als dochter van een politiecommissaris en een ambulanceverpleegkundige ben ik al jong geïnteresseerd in het thema zorg en veiligheid. Iets met een paplepel zeg maar of genen, dat kan ook. Ik werkte zelf als ggz gespecialiseerd verpleegkundige op verschillende opname - en crisisafdelingen. Ik kreeg hier te maken met de nodige agressie-incidenten en dwang- en dranginterventies, en hier begon voor mij de zoektocht om de zorg veiliger te maken. Voor álle betrokkenen.
Na het ontwikkelen en vervullen van een nieuwe functie binnen een grote ggz-organisatie op het gebied van zorg en veiligheid (risico-coördinator), zet ik nu als zelfstandige mijn kennis en kunde in. Voornamelijk als trainer, maar ook als adviseur, spreker en cultuuronderzoeker. Juist die combinatie maakt dat ik mijn missie om de zorg of werkplek veiliger te maken, integraal kan benaderen.
De impact die je als trainer kan hebben op iemands leerproces of ontwikkeling vind ik machtig mooi en zeer indrukwekkend, maar ook een grote verantwoordelijkheid. En soms ook heel nietig, omdat training pas werkt als het een onderdeel is van een groter geheel. Vooral als het gaat over veiligheid en veilig voelen.
Ik sta graag voor een groep, maak naast kennis veel gebruik van mijn eigen ervaringen, humor en inzichten, maar ben me constant bewust van het feit dat het niet om mij gaat. Toch weet ik dat juist eigen kwetsbaarheid, ervaringen waar van geleerd kan worden en dingen benoemen die benoemd moeten of mogen worden, bijdraagt aan veiligheid én het kunnen aanpakken van dat wat we willen leren. Dit geldt wat mij betreft ook voor buiten het ‘leslokaal’.
